Isan Punongkahoy
Jose Corazon de Jesus
Kung tatanawin ko sa malayong pool,
Ako'y tila isang nakadipang kurus;
Sa napakatagal na pagkakaluhod,
Parang hinagkan ang paa ng Diyos!
Organong sa loob ng simbahan
Ay nananalangin sa kapighatian
Habang ang kandila ng sariling buhay
Magdamag na tanod sa aking libingan.
Sa aking paanan ay may isang batis,
maghapo't magdamag na nagtutumangis;
Sa mga sanga ko ay nangakasabit,
Ang pugad ng mga ibon ng pag-ibig.
Sa kinislap-kislap ng mga batis na iyan
Asa mo ri'y agos ng luhang nunukal;
At saka ang buwang tila nagdarasal
Ako'y binabati ng ngiting malamlam!....
Si Jose Corazon de Jesus ay isang kilalang makata sa Pilipinas noong unang bahagi ng siglo 20. Kilala siya sa tawag na "Huseng Batute." Ang kanyang mga tula ay naglalaman ng pagnanais para sa kalayaan, katarungan, at pagmamahal sa bayan. Ang isang punong kahoy ay maaaring magsilbing simbolo ng kanyang pagiging matapat at matibay sa pakikibaka para sa mga nasabing prinsipyo.
Ang kanyang totoong pangalan ay Jose cecilo de Jesus
Isang araw ang ina ko'y nakita kong namamanglaw
Naglilinis ng marumi't mga lumang kasangkapan.
Sa pilak ng kanyang buhok na hibla na katandaan
Nabakas ko ang maraming taon niyang kahirapan;
Nakita ko ang ina ko'y tila baga nalulumbay
At ang sabi "itong pyano sa iyo ko ibibigay,
Ang kubyertos nating pilak ay kay Itang maiiwan,
Mga silya't aparador ay kay Tikong nababagay
Sa ganyan ko hinahati itong ating munting yaman."
Pinilit kong pasayahin ang lungkot ng aking mukha
Tinangka kong magpatawa upang siya ay matuwa,
Subalit sa aking mata'y may namuong mga luha
Naisip ko ang ina ko, ang ina ko na kawawa;
Tila kami iiwan na't may yari nang huling NASA at
sa halip na magalak sa pamanang mapapala,
Sa puso ko ay dumalaw ang malungkot na gunita
Napaiyak akong tila isang kaawaawang bata
Niyakap ko ang ina ko at sa kanya ay winika.
"Ang ibig ko sana, Ina'y ikaw aking pasiyahin
at huwag nang Makita pang ika'y Nalulungkot mandin,
O, Ina ko, ano po ba at naisipang hatiin
Ang lahat ng munting yamang maiiwan sa amin?"
"Wala naman," yaong sagot "baka ako ay tawagin ni Bathala
Mabuti nang malaman mo ang habilin?
Iyang pyano, itong silya't aparador ay alaming
Pamana ko na sa iyo, bunsong ginigiliw."
"Ngunit Inang," ang sagot ko, "ang lahat ng kasangkapan
Ang lahat ng yaman dito ay hindi ko kailangan
Ang ibig ko'y ikaw ina, ang ibig ko'y ikaw inang
Hinihiling ko sa Diyos na ang pamana ko'y ikaw
Aanhin ko iyong pyano kapag ikaw ay mamatay
At hindi ko matutugtog sa tabi ng iyong hukay?
Ililimos ko sa iba ang lahat ng ating yaman
Pagkat di ka maaaring pantayan ng daigdigan
Pagkat, ikaw O Ina ko, ika'y wala pang kapantay."
Give your interpretation of the select poem of ang punong kahoy by: jose corazon balute?
anong tanong dyan?
tangile
shurbs in tagalog is palumpong o mababang punong kahoy na mayabong
silid -aralan bahay- kubo punong- kahoy punongguro bahag hari
halaman punong kahoy hindi kinakain ang bunga
ang ibat ibang bahy ng nnuno ay ang bahay kuboat punong kahoy.........
mga pangarap na binubuo
panatilihin ang kapayapaan sa iba't ibang bansa
Kung tatanawin mo sa malayong pook, Ako'y tila isang nakadipang krus; Sa napakatagal na pagkakaluhod, Parang hinahagkan ang paa ng Diyos. Organong sa loob ng isang simbahan Ay nananalangin sa kapighatian, Habang ang kandila ng sariling buhay, Magdamag na tanod sa aking libingan... Sa aking paanan ay may isang batis, Maghapo't magdamag na nagtutumangis; Sa mga sanga ko ay nangakasabit Ang pugad ng mga ibon ng pag-ibig. Sa kinislap-kislap ng batis na iyan, asa mo ri'y agos ng luhang nunukal; at tsaka buwang tila nagdarasal, Ako'y binabati ng ngiting malamlam! Ang mga kampana sa tuwing orasyon, Nagpapahiwatig sa akin ng taghoy; Ibon sa sanga ko'y may tabing ng dahon, Batis sa paa ko'y may luha nang daloy. Ngunit tingnan niyo ang aking narating, Natuyo, namatay sa sariling aliw; Naging krus ako ng magsuyong laing At bantay sa hukay sa gitna ng dilim Wala na, ang gabi ay lambong na luksa, Panakip sa aking namumutlang mukha; kahoy na nabuwal sa pagkakahiga, Ni ibon ni tao'y hindi na matuwa! At iyong isipin nang nagdaang araw, isang kahoy akong malago't malabay; ngayon ang sanga ko'y krus sa libingan, dahon ko'y ginawang korona sa hukay.
Ang Tao ang gumuguhit ng kanyang kapalaran We are the painter of Our portrait Man is the architect of his own fortune .e2 ang ibang mga paniniwala tungkol sa kapalran [~.^] xiu..xiu [~_^]
Dipterocarp, ay isang uri ng kagubatan. Matatagpuan ang kagubatang ito kung saan malakas ang buhos ng ulan. Ilan sa mga specie ng punong kahoy sa kagubatang ito ay tangili, apitong, pulang lauan, puting lauan, yakal at iba pa na pawang tinatatakan na Philippine Mahogany kapag iniluluwas ng Pilipinas sa iba't ibang karating bansa.